Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Τρυποκάρυδος Οριτζινάλε! (Προσοχή στις απομιμήσεις!)

Κάτσε γιατί τώρα τα 'χω πάρει να πούμε! Κι έχω όρεξη να κράξω. Κάπως έτσι:




Θα μου πεις, αγαπητή αναγνώστρια, "Γιατί συγχύζεσαι, καλέ μου Τρυποκάρυδε; Σώπα, ηρέμησε κι έλα να ξαποστάσεις το κεφάλακι σου ανάμεσα στα τρυφερά και στοργικά βυζάκια μου."  (όχι; δεν θα το πείς, ε; ούτε για λίγο; 2 δευτερόλεπτα έστω; It was worth a shot...) Δεν μπορώ όμως αγαπητή. Βγαίνω από τα ρούχα μου. 

Ο λόγος; Αυτό!



Το κάθε τσουτσέκι που πάει και χρησιμοποιεί το όνομα μου, για να γράφει μάλιστα αήδίες. Τι είπε ο θεός; Καπου εκεί μέσα στο βιβλίο με τα παραμύθια που διαβάζουν στα πρόβατα πριν πέσουν για ύπνο, το είπε ξεκάθαρα νομίζω: "Μη χρησιμοποιείτε το όνομα μου επί ματαίω!". Το είπε ή δεν το είπε; Το είπε! Τι είμαι εγώ; Ημίθεος και βάλε. ΆΡΑ; Γιατί ρε καριόλια χρησιμοποιείτε το όνομα μου επί ματαίω; Φταίω εγώ τώρα να φωνάξω την χρυσή αυγή να σας κάνει κολονοσκόπηση και κλύσμα -2 σε 1- με κοντάρι από ελληνική σημαία; Δεν δώθηκε ολόκληρος αγώνας για να μην βεβηλώνονται τα θεία (και τα ξαδέρφια ενίοτε) και να μην βλασφημείτε; Το όνομα μου γιατί το πιάνετε στο βρώμικο, άξεστο στόμα σας ρε μουνιά; Γιατί με βλασφημάτε έτσι γαμω τη μπαναγιά την περαδώθενα; Και να λεγε τίποτα έξυπνο το γιδοτύρι πάει στο διάολο, θα έκανα την πάπια και θα λεγα ότι είναι δικό μου. Αλλά τέτοια πίπα είχα να δώ από τότε που ήμουνα πιτσιρικάς και την είχα κάνει σφεντόνα  με βιντεάκια της Χέδερ Μπρουκ (εδώ, για να θυμούνται οι παλιοι και να μαθαίνουν οι νεότεροι).

Και σαν να μην έφτανε αυτό, να χω και τους φίλους μου να με ρωτάνε; "Εσύ ήσουν αυτός;", "εσύ έκανες ερώτηση στη λάιφο;" Ασε σου λέω, ρόμπα γίναμε...







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου